Eskiden mahalle maçları yapardım.. Akşam ezanı okunmadan eve girmem gerekirdi. Annem camdan “Hadi eve gelll !!” dediğinde “Anne beş dakika dahaaaaaaa..” diye ayak diretirdim. Şimdi PES turnuvalarında zamanı fütursuzca harcıyorum. Sanki zamanın tamamı bana aitmiş gibi..
Eskiden bayram ziyaretlerine giderdim.. Büyükler beni gördüklerinde kucaklar, parası olan harçlık olmayan mendil ya da şeker verirdi.. Şimdi bayramlarda tatile çıkıyorum.. Büyüklere de toplu bir sms gönderiyorum ve bayram bitiyor..
Eskiden mahallemde komşuluk vardı. Kimin neye ihtiyacı olduğu bilinir, zor gününde ihtiyacına koşulurdu. Şimdi mahallem yerine sitem, komşularımın yerinde “havuzun giderlerini paylaştığım” ve hiç tanımadığım site sakinlerim var.
Bir şehit haberi geldiğinde birlikte tepki gösterir, aynı ağıtı yakardık.. Şimdi de tepki gösteriyoruz tabi. Klimalı evimizden, sahil kenarından ya da bir kafede keyif yaparken sosyal medyadan mesajı yazdık mı binlerce kişi okuyor nasıl olsa..
Ben ilkokuldayken milli ve manevi değerler önemliydi. Vatan, ülke, bayrak dendiği zaman hepimizin tüyleri diken diken olurdu. Şimdi bu değerlerin tanımını yapabilecek az kişi kaldı..
Ben kim miyim? 2015’te yaşayan bir Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşıyım..
